Zo'n dag
A- Wat voor dag is het vandaag?
B- zondag.
A- Ja, dat weet ik, ik bedoel welke zondag, de hoeveelste?
B- Het is de, de 11e vandaag Het is elf september.
[stilte]
B- O, sorry.
A- Sorry, wat heb jij daar nou mee te maken?
B- Niks, of nouja, laat maar.
A- Nee, wat? Nu moet je het zeggen ook.
B-Nee: laat maar.
A- je lijkt wel een wijf, wat is er nou zo erg aan 11 september? Ja, behalve dat wat duidelijk is. Dat snap ik ook wel. Maar dit gaat niet om twee torens en een vliegtuig.
B-Twee vliegtuigen.
A-ja, al waren het er tien. Wat is er nou?
B- Ik kan niet tegen het idee dat ze wereld zou kunnen vergaan
A- [laat een lach ontsnappen]
B- Nee, haha, ik bedoel, elke keer als de trein op Schiphol stopt denk ik, als ik een terrorist zou zijn, dan zou ik hier een aanslag plegen, of dat denk ik dus sinds elf september, maar sinds jou en die kleine word ik daar dan bang van. Als een geladen dolkstoot in mijn hart. Ik word gek van de gedachte dat de wereld vergaat. En ik zit in de trein, en jij bent thuis en die kleine zit op de creche. Want als de wereld vergaat en ik ben niet bij jullie, zonder wie de wereld toch al vergaat, zonder wie ik alleen ben, dan is het toch al te laat, dan is de wereld toch al vergaan. Dat dus. En dus is het vandaag zo'n dag
A- En toch gewoon zondag. Haal jij de kleine aap uit bed, dan zet ik koffie.
2011©EvaK.Mathijssen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten